Deze week even geen intensieve duurloop of bikkelen op het strand. Gisteren was ik weer mee met Rennen met Rens. Op een voor mij, en waarschijnlijke vele andere hardlopers, bijzondere plek in Amsterdam. Het Olympisch Stadion.
De finish halen heeft altijd wel wat. Maar het finishen in het Olympisch Stadion doet echt iets met mij. Het is echt een kippenvel moment. Machtig mooi als je daar komt binnen hollen met al die juichende mensen.
Zelfs als je het lege stadion binnenkomt voel je weer die emotie. Hoe leuk is het dat je die emotie dan met andere kan delen. Prachtig al die verhalen. Ik hou daar zo van.
Het was ook weer een leuke en leerzame looptraining. Oefeningen gedaan om de hardlooptechniek te verbeteren en stukje interval. Als toetje mochten we proberen zo lang mogelijk met Rens mee te rennen. Zo konden we ervaren hoe het is om net zo hard te lopen als de snelste marathonloper. 21 km per uur! Echter super gaag om te proberen. Maar je snapt wel dat ik ineens spieren voelde waarvan ik niet wist dat ik ze had.
Naast de heerlijke training werd mij ook weer iets duidelijk. De kracht van samen hardlopen. Hardlopen kan je mentaal sterker maken maar ook slopen. Zeker als je blessures hebt of als je terugkomt van een blessure. Uit ervaring weet ik hoe het is als andere je hier dan doorheen slepen. Zo fijn dat ik dit gisteren ook een beetje voor iemand anders kon doen.
Rens Dekkers en alle andere mensen bedankt voor de inspiratie en de heerlijke ochtend gisteren. Over twee weken ren ik weer mee en nu al benieuwd wat we dan gaan doen.
Nou ik ben wel Maggie Walker maar niks lopen hoor. Zo lekker slapen. 💤💤💤
Fijne avond allemaal.
Liefs Maggie 💋💋💋