Zelf heb ik de afgelopen drie weken gebruikt om mijn hardloopleven op te ruimen. Hoogtepunten kwam ik tegen: veel, zoals hieronder. Maar ook dieptepunten: regelmatig had ik het moeilijk met mezelf.
Prijzen en medailles🏅
Veel van de 15jaar topsport heb ik bewaard: prijzen, medailles, foto’s, krantenknipsels (mijn vader vooral) en heel veel logboeken: schriften waar ik per dag in bijhield wat ik deed en hoe ik me voelde. Prachtig en soms lastig. Veel heb ik weg gedaan, maar van alles uiteindelijk wel iets bewaard.
Kado aan jezelf
Als terugkijk heb het moment aangegrepen om naar binnen te gaan, vooral bij mezelf. En ik kan vertellen het voelt goed, als een kado aan jezelf❤️
Al die jaren, tot mijn afscheid in 2014, heb ik 24/7 geleefd voor de marathon: één dag één moment. De mooiste was 1 augustus 2010. Een terugblik naar deze dag:
In Barcelona kwam ik als eerste van het Nederlands team over de finish op het Europees kampioenschap. 13e plek overall en 4e in het landenklassement, iets ik vooraf nooit/ never voor mogelijk had gehouden.
Marathon in een bakoven
Eigenlijk was het bizar dat we op het heetst van de dag, 32 graden was het, een marathon moesten lopen. Toeschouwers en toeristen zochten verkoeling in winkels en plekken waar vooral airco was. Wij rende 42,195km de longen uit ons lijf in een bakoven.
De finish
Voor mij een geluk bleek achteraf, want de marathon werd zo extra zwaar en dat kon ik wel aan.
Als in een roes haalde ik de tweede helft van de marathon de ene na de andere sterke loper in. Euforisch kwam ik over de eindstreep. Later moest ik zelfs medisch verzorgt worden. Niet vanwege de uitputting, maar omdat ik te lang met journalisten had staan praten. Iedereen moest en zou mijn verhaal horen.